W Olecku na Mazurach posadzą nowe drzewa
Olecko / 00:00
Sezon turystyczny jeszcze trwa. Jeśli przebywacie na Mazurach, w Węgorzewie lub najbliższych okolicach warto zerknąć co można tu ciekawego obejrzeć i z czego skorzystać. Przed nami cykl prezentujący najlepsze atrakcje zlokalizowane w mazurskich miastach i ich otoczeniu.
Węgorzewo - miejscowość położona we wschodniej części Warmii i Mazur nad rzeką Węgorapą i jeziorem Mamry, przy granicy z Obwodem Kaliningradzkim (Rosja). To idealne miejsce dla miłośników turystyki wodnej, pieszej, rowerowej oraz nieskażonej przyrody.
Węgorzewo koniecznie powinny odwiedzić osoby poszukujące ciszy i spokoju na łonie natury. Świetnie będą czuli się w Węgorzewie Ci, którzy preferują aktywny wypoczynek, sporty wodne, rowerowe, piesze wędrówki malowniczymi szlakami wśród łąk i lasów oraz wędkarstwo.
Ciekawą atrakcją jest Kanał Węgorzewski o długości 920 m - najprostszy wodny szlak z Węgorzewa do Mamr, molo na jeziorze i do plaży miejskiej "Mamry".
Wzdłuż kanału ciągnie się otoczona zielenią ścieżka pieszo-rowerowa (stanowi część trasy rowerowej Pętla Węgorzewska), ulubione miejsce rowerzystów rolkarzy, spacerowiczów. Wypływające na rejsy jachty, łodzie, statki Żeglugi Mazurskiej, kajakarskie treningi tworzą niepowtarzalny krajobraz węgorzewskiej "Bramy Mazur". Ławki, latarnie przy "promenadzie" zachęcają do tego, by nad Kanałem Węgorzewskim zatrzymać się na dłużej.
Nie tylko kanał tętni życiem, ale i otaczająca ten trakt przyroda: na wyspie i nad brzegami żerują bobry i gromadzi się liczne ptactwo (w bliskim sąsiedztwie znajduje się obszar Natura 2000). Noclegi w Węgorzewie zapewniają liczne hotele, pensjonaty oraz kwatery prywatne i pola campingowe. Rozbudowana jest również atrakcyjna baza gastronomiczna.
Historia zamku sięga 1398 roku, kiedy to na wyspie utworzonej przez Węgorapę rozpoczęto budowę warowni. Zamek miał kształt nieregularnego pięcioboku. Zabudowa składała się z dwóch lub trzech murowanych skrzydeł, flankowanych na narożach trzema cylindrycznymi wieżami. Czwarta wieżyczka znajdowała się w obrębie dziedzińca i miała charakter łącznika komunikacyjnego. Od strony wschodniej znajdowało się niewielkie przedzamcze. Warownia przechodziła z rąk do rąk aż do 1525 roku, kiedy po sekularyzacji Zakonu ponownie przeszła na własność państwową i stała się siedzibą książęcego starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.
W 1656 r. zamek został zniszczony przez Tatarów. Odbudowa odmieniła kształt obiektu na rezydencję barokową. W pierwszej połowie XVIII wieku generał Hams Herman Katt zburzył młyn na przedzamczu i wybudował nowy przekopując nowy kanał. Wybito też szereg nowych okien.
W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król Stanisław Leszczyński, skąd udał się na wygnanie do Francji. W 1752 roku władze przeznaczyły zamek na biura sądu miejskiego i ziemskiego. Przejściowo umieszczono też w zamku więzienie.
W 1807 r. podczas kampanii napoleońskiej na zamku mieścił się szpital dla żołnierzy. W czerwcu 1807 r. Węgorzewo i zamek zajęły wojska polskie generałów Jana Henryka Dąbrowskiego i Józefa Zajączka. W 1835 r. zamek spłonął, dziesięć lat później przebudowano go na sąd. Przebudowa całkowicie zatarła jego historyczną formę.
24 stycznia 1945 r. wnętrze zamku zostało spalone przez Armię Czerwoną, jednak XIV-wieczne mury ocalały. W początkach lat 80. XX wieku zamek odbudowano z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, siedzibę Rady Miejskiej i Urząd Stanu Cywilnego.
Węgorzewski zamek od 2000 roku jest własnością prywatną.
Jak niegdyś żyło się na Mazurach? Jak mieszkali ludzie, czym się zajmowali, jak wyglądały ich codzienne obowiązki? Tego możemy dowiedzieć się właśnie w Węgorzewie odwiedzając miejscowy Park Etnograficzny.
W Węgorzewie, przy rzece Węgorapa funkcjonuje Park Etnograficzny. Sąsiaduje z pobliskim Muzeum Kultury Ludowej. To niezwykłe miejsce, gdzie można się – choć na chwilę przenieść się w czasie na Mazury z okresu XIX i początku XX wieku.
Co ciekawe, w Parku Etnograficznym możemy obejrzeć, a nawet wejść do środka budynków charakterystycznych dla regionu Mazur.
Sztynort jest też ważnym miejscem na historycznej mapie Mazur. Od XIV wieku w pałacu zbudowanym niemal nad brzegiem jeziora rezydował jeden z najbardziej znanych wschodniopruskich rodów – von Lehndorff.
Jego przedstawiciele należeli do elity wschodniopruskiej, byli m.in. posłami, ambasadorami. W sztynorckim pałacu wielokrotnie gościł biskup warmiński Ignacy Krasicki (niektórzy twierdzą, że mawiał „Kto ma Sztynort, ten ma Mazury” ale wielu w to powątpiewa), schronienie znalazł tu poeta Zbigniew Morsztyn, który uciekł z Polski w wyniku prześladowań braci polskich, bywali tu niemieccy cesarze. Sztynort przez wieki gościł malarzy, poetów, pisarzy i muzyków. Lehndorffowie kolekcjonowali sztukę, rzemiosło, zarówno pałac jak i jego otoczenie były zawsze utrzymane w najnowszych trendach i najlepszych gustach.
Pałac, który dziś stoi w Sztynorcie powstał głównie w XIX w. – budynek wielokrotnie przebudowywano.
W dawnych Prusach, na Mazurach, kolej była jedynym szybkim środkiem transportu. Historia kolejnictwa to również historia tych ziem i warto zobaczyć to niecodzienne muzeum poświęcone właśnie kolejnictwu. Co więcej, można odbyć romantyczną podróż zabytkowym pociągiem. Muzeum Tradycji Kolejowych mieści się w Węgorzewie, w budynku dworca kolejowego przy ul. Jaracza 4. Prowadzi je Fundacja „Dziedzictwo Nasze”.
W placówce możemy obejrzeć ciekawy i obszerny zbiór zabytkowych urządzeń i narzędzi kolejowych oraz rozkładów jazdy, fotografii, map, biletów, dawnych mundurów kolejarskich. Można też obejrzeć liczne miniatury zabytkowych pociągów. To wszystko dokumentuje historię kolejnictwa dawnych Prus Wschodnich. Przy muzeum znajduje się galeria i sklepik z pamiątkami. Cyklicznie organizowane są tu wykłady, tematyczne spotkania, seanse filmowe, a także warsztaty dla dzieci i dorosłych.
Wszystkich pasjonatów historii, szczególnie ostatniej wojny światowej, z pewnością zainteresuje kompleks bunkrów w Mamerkach. Te wojskowe obiekty ochronne nie tylko można zobaczyć ale również zwiedzić! To prawdziwa perełka turystyki historycznej. Prawdziwie samowystarczalne miasteczko wojenne.
Kompleks 30 niezniszczonych bunkrów, zlokalizowanych 8 kilometrów za Węgorzewem. To tu mieściła się Kwatera Główna Niemieckich Wojsk Lądowych (OKH) podczas agresji Niemiec na ZSRR. To tu w latach 2016 i 2017 poszukiwano zaginionej Bursztynowej Komnaty.
Most, zlokalizowany w gminie Węgorzewo, stanowi niezwykłą atrakcję turystyczną tego regionu. Rozciąga się pomiędzy brzegami dwóch jezior: Dargin i Kirsjaty. Jest wspaniałym miejscem widokowym na piękną okolicę tych dwóch akwenów wodnych. Jego długość to 128 metrów.
Obiekt niedawno przeszedł wymagany remont przęseł. Most Sztynorcki leży na szlaku rowerowym Mała Pętla Mamr. Blisko stąd do plaży w Harszu i do Sztynortu, w którym znajduje się słynny, obecnie zrujnowany, pałac Lehndorffów, największy w regionie port Sztynort oraz aleja dębowa.
Serwis mazury24.eu nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.
Artykuł nie ma jeszcze komentarzy, bądź pierwszy!